معنی شور زمین - جستجوی لغت در جدول جو

شور زمین

فرهنگ گویش مازندرانی

دور زمان

گردش زمان، حوادث روزگار

فرهنگ فارسی عمید

ششم زمین

(شَ / شِ شُ زَ)

اقلیم ششم. (ناظم الاطباء). کنایه از ولایت روم است. (از غیاث اللغات) (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

شور زدن

(خَ دَ)

شور زدن دل، دل شور زدن. در تداول زنان، مضطرب و نگران بودن برای غایبی یا امری مکروه که سپس اتفاق می افتد. دلواپس بودن. در هراس بودن از احتمال سوئی. نگران و مضطرب بودن. اضطراب قلب داشتن. مضطرب شدن. اضطراب و قلق که از دیر رسیدن کسی یا خبری و مانند آن پیدا آید. مضطرب بودن از عدم آگاهی. مضطرب و نگران بودن از ترس وقوع حادثۀ ناگوار: دلم شور میزند. دیگر دلت شور نزند من دیر خواهم آمد. بچه ها دیر کرده اند، دلم شور میزند. (از یادداشت مؤلف). دچار نگرانی و اضطراب شدن. دلهره و اضطراب ناشی از بی خبری از چیزی یا کسی یا ناشی از گرفتاریهایی که ممکن است بعداً برای آدم رخ دهد. (فرهنگ عامیانۀ جمالزاده)

لغت نامه دهخدا

شوره زمین

(رَ / رِ زَ)

شوره زار. (فرهنگ فارسی معین) :
ور ایدون که دشمن شود دوستدار
به شوره زمین تخم نیکی مکار.
فردوسی.
بسا شوره زمین کز آبناکی
دهان تشنگان را کرد خاکی.
نظامی.
در فراهان شوره زمینی بود که شتر با بار و اسب با سوار بدان فرومیرفت. (تاریخ قم ص 87)

لغت نامه دهخدا

شورمین

(رَ مَ)

به فرانسه کاپیتول، تلی بود در قسمت غربی روم قدیم که قریب 40 ذرع ارتفاع داشت و رومیان بر فراز آن ژوپیتر را معبدی ساخته بودند. (از تمدن قدیم ترجمه نصرالله فلسفی ص 493)

لغت نامه دهخدا

شورزمین

(زَ)

زمین شوره زار. زمین بی بر و بی حاصل. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

خاور زمین

(وَ زَ)

نواحی شرقی ایران بر حسب روایات قدیم، در اصطلاح امروز نام دیگر قارۀ آسیاست که بزرگترین قارۀ زمین است مساحت آن 17049660 میل مربع و حدود قراردادی آن بدینقرار است: غرب: از کوه اورال و رود خانه اورال تا دریاچۀ خزر و کوههای قفقاز تادریای سیاه و سواحل آسیای صغیر و ساحل شرقی مدیترانه و خط فرضی از جنوب شرقی مدیترانه تا دریای احمر. شرق: از هند شرقی و سلسلۀ جزایر ممتد بطرف شمال تا کامچاتکا. اگر در روی کره ای به خاور زمین توجه شود آنرا یک مثلث کروی متساوی الساقین می بینیم که دو ساق آن هر یک 6500 میل مربع می باشد و از تنگه برینگ تا عدن و سنگاپور امتداد دارند و ضلع سوم بطول 4500 میل مربع است که شامل دریای غربی و دماغۀ بنگال می باشد

لغت نامه دهخدا

شهر زرین

(شَ رِ زَرْ ری)

شهری بوده است از عمارات حضرت سلیمان. (آنندراج) :
سوارش در نظر از قصر ایوان
بود چون شهر زرین سلیمان.
استرآبادی (از آنندراج).
گر چنین زآن برگ گل زرین گیا خواهد دمید
خانه آیینه را هم شهر زرین میکند.
حاجی سابق (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا